علائم ایمنی لوزی خطر روغن موتور

نام محصول علائم ایمنی :  علائم ایمنی لوزی خطر روغن موتور

کد کالا علائم ایمنی : Lo 29

safety sign

*  در صورت درخواست سایز سفارشی تابلو ایمنی برای شما مشتریان عزیز تولید خواهد شد.

*  امکان اضافه شدن لوگو شرکت در گوشه کار بصورت رایگان امکان پذیر می باشد.

*  قبل از تولید طرح هایی نهایی چاپ برای شما ارسال خواهد شد.

* برای انتخاب بهتر تابلوهای مورد نظر و رفع سوالات خود می توانید با همکاران ما بصورت 24 ساعته مشاوره دریافت کنید.(02144059138)

(هدف و آرزوی مجموعه ایمن ساین روزی ایمن و بدون حادثه برای شماست.)

مطالب مرتبط :

مواد تشکیل دهنده روغن موتور چیست؟

1-افزودنی کاهش دهنده های نقطه ریزش

همانطور که از نام آن مشخص است، اینها مواد افزودنی هستند که نقطه ریزش روان کننده را کاهش می دهند، یعنی روان کننده در حالت مایع باقی می ماند و سیالیت خود را در دماهای پایین تر از روان کننده بدون این مواد افزودنی حفظ می کند. معمولاً با کاهش دما، مولکول های پارافین در روغن شروع به کریستال شدن به صورت موم (زیر 50 درجه سانتیگراد) می کنند و روغن توانایی خود را برای جریان گرانش یا پمپاژ شدن تحت فشار از دست می دهد.

این مسئله نیز بر ویسکوزیته روغن تأثیر می گذارد. افزودنی هایی مانند پلیمرهای آلکیلاروماتیک و پلی متاکریلات ها با اصلاح رابط بین موم و مولکول های روغن از رشد کریستال موم جلوگیری می کنند و در نتیجه نقطه ریزش را تا حدود 11 تا 17 درجه سانتی گراد  (20 تا 30 درجه فارنهایت) کاهش می دهند. این افزودنی در همه روان‌کننده‌های پارافینی به مقدار خیلی کم وجود دارند که عناصر دستگاه مانند یاتاقان‌ها را روان‌کاری می‌کنند.

چرخ دنده هایی که در معرض استارت در سرما و دمای کار سرد (زمستانی) قرار دارند. روغن‌های موتور چند درجه‌ای مدرن که از روغن‌های نیمه مصنوعی و تا حدی روغن معدنی به همراه این مواد افزودنی تشکیل شده‌اند، دارای نقطه ریزش تا 32- درجه سانتیگراد هستند.

2-افزودنی بهبود دهنده های شاخص ویسکوزیته

بهبود دهنده های شاخص ویسکوزیته (VII) که به عنوان اصلاح کننده های ویسکوزیته نیز شناخته می شوند، مواد تشکیل دهنده روغن موتور هستند که مانع از دست دادن ویسکوزیته روغن در دماهای بالا می شوند که تمایل طبیعی هر مایعی است. این افزودنی ها در هر شکل و اندازه و کیفیت موجود هستند. در ترکیبات پلی متیل متاکریلات ها، کوپلیمرهای الفین، پلی هیدروژنه (استایرن-کو-بوتادین یا ایزوپرن)، پلی استایرن-کو-مالئیک انیدرید استری شده معمولاً از VII استفاده می شوند.

مولکول های بزرگ پلیمری قابل حل در روغن با افزایش دما باز و پخش می شوند . علاوه بر این، شاخه های متعدد آنها با سایر مولکول های کناری درگیر می شوند. با انجام این کار، این ساختارهای ماکرومولکولی می توانند مولکول های روغن کوچکتر را به دام بیاندازند و کنترل کنند و در نتیجه ویسکوزیته روان کننده را افزایش دهند.

3-افزودنی های روغن موتور: ضد سایش

افزودنی های ضد سایش، افزودنی هایی هستند که از سایش دو بدنه سطوح متقابل فلزی در روغن کاری مرزی که ضخامت فیلم کم است و تماس مستقیم وجود دارد، جلوگیری می کند. این افزودنی ها در طبیعت قطبی هستند که آنها را قادر می سازد به سطوح فلزی و به دنبال آن واکنش های تریبوشیمیایی یا مکانیکی برای تشکیل یک لایه ضد سایش بچسبند. این لایه تازه تشکیل شده در لایه های بالایی دچار سایش و تشکیل می شود و بنابراین از سطح فلزی زیرین محافظت می کند.

از آنجایی که این مواد افزودنی در اثر واکنش‌های شیمیایی لایه‌هایی را تشکیل می‌دهند، مصرف می‌شوند و مقدار مواد افزودنی ضد سایش موجود در روانکار با گذشت زمان کاهش می‌یابد. ساختار این افزودنی ها معمولاً ترکیبات فسفری هستند. دی آلکیل دی تیوفسفات روی (ZDDP) رایج ترین، بیشترین تحقیق و پژوهش است و از دهه 1940 مورد استفاده قرار گرفته است. استفاده از آن در خودروهای سواری در دهه گذشته به دلیل رسوب فلز روی باعث رسوب در کاتالیزور و در مبدل کاتالیزوری گازهای خروجی شده است. ZDDP همچنین خواص آنتی اکسیدانی و مهار خوردگی را برای روان کننده ارائه می کند.

به دلیل عملکرد چندگانه ZDDP، یافتن جایگزین آن چالش برانگیز بوده است زیرا افزودنی های مبتنی بر مولیبدن مانند مولکول های MoDTC (دی تیوکاربامات مولیبدن) یا MoDDP (دی تیوفسفات مولیبدن) نمی توانند به عنوان آنتی اکسیدان عمل کنند. از سوی دیگر، افزودنی‌های ضد سایش بدون خاکستر مانند فنل‌های بازدارنده و آمین‌ها بسیار گران هستند و در مقادیر بیشتری مورد نیاز هستند. تا به امروز، ZDDP به عنوان مقرون به صرفه ترین آنتی اکسیدان و افزودنی ضد سایش موجود در نظر گرفته می شود و جایگزین های آن در حال حاضر بسیار گران هستند.

4- افزودنی های روغن موتور: آنتی اکسیدان ها

آنتی اکسیدان ها یا بازدارنده های اکسیداسیون با افزایش عمر روان کننده از اکسید شدن اجزای روغن پایه در موتور جلوگیری می کنند. اکسیداسیون مولکول های روان کننده در تمام دماها اتفاق می افتد اما در دماهای بالاتر، تسریع می شود. به گونه ای که  افزایش هر 10 درجه دما، اکسید روغن تقریبا دو برابر میگردد. وجود ذرات سایش، آب و سایر آلاینده ها نیز باعث اکسیداسیون مولکول های روان کننده می شود که سپس منجر به تشکیل اسیدها و لجن می شود

. اسیدها ممکن است باعث خوردگی بیشتر در قطعات فلزی شوند در حالی که تشکیل لجن باعث افزایش ویسکوزیته روان کننده می شود. تقریباً هر روغن روان کننده و گریس حاوی آنتی اکسیدان است و نمونه هایی از آنها عبارتند از زینک دی الکیل دی تیوفسفات ها، فنل های مانع، فنل های سولفوره و آمین های معطر. این ترکیبات پراکسیدها را تجزیه می کنند و واکنش های رادیکال آزاد را که در روان کننده رخ می دهد خاتمه می دهند.

5-افزودنی های روغن موتور: کف زدا

مواد ضد کف یا مواد آنتی فوم از مواد تشکیل دهنده روغن موتور هستند که مانع از تشکیل کف در روان کننده می شوند و در صورت تشکیل فوم، فروپاشی آن را تسریع می کنند. کف کردن به دلیل اختلاط مداوم روغن با هوا یا گازهای دیگر است که منجر به گیر افتادن هوا می شود. کف خنک شدن قطعات را مختل می کند زیرا رسانای خوبی برای گرما نیست. ظرفیت حمل بار و جریان روان کننده را کاهش می دهد که منجر به سایش بیش از حد موتور می شود.

پلیمرهای سیلیکونی مانند پلی متیل سیلوکسان با چند قسمت در میلیون و کوپلیمرهای آلی مانند اسیدهای آلکوکسی آلیفاتیک، پلی آلکوکسی آمین ها، پلی اتیلن گلیکول ها و پلی وینیل اترهای شاخه دار با غلظت های بالاتر به طور گسترده در روغن های معدنی استفاده می شوند. عوامل ضد کف اساساً در روان کننده نامحلول هستند، بنابراین باید به خوبی در روان کننده پخش شوند.

این قطرات خود را به حباب های هوای محبوس شده می چسبانند و به تشکیل حباب های بزرگتر (از طریق ادغام) کمک می کنند. حباب های بزرگتر به راحتی به سطح بالا می آیند و به دنبال آن می ترکند تا هوای به دام افتاده را آزاد کنند. ترکیدن با نازک شدن لایه حباب هوا به دلیل پخش شدن ماده افزودنی به دلیل کشش سطحی کم رخ می دهد.

6- افزودنی های روغن موتور: اصلاح کننده های اصطکاک

اصلاح کننده های اصطکاک در روغن موتور و روغن گیربکس برای تغییر ضریب اصطکاک بین قطعات لغزنده زمانی که فقط روغن پایه وجود دارد استفاده می شود. کاهش اصطکاک منجر به بهبود مصرف سوخت می شود. اسیدهای چرب آلی و سولفوره شده، آمین ها، آمیدها، ایمیدها، فسفر آلی با وزن مولکولی بالا و استرهای اسید فسفریک به عنوان تعدیل کننده اصطکاک به محدوده بین 0.1 تا 1.5 درصد در روان کننده های نهایی اضافه می شوند. مونولئات های گلیسریل و ترکیبات مولیبدن مانند MoDTC و MoDTP نیز به عنوان اصلاح کننده اصطکاک عمل می کنند. آنها ترجیحاً به شدت روی سطح فلزی جذب می شوند.

7- افزودنی های روغن موتور: مواد شوینده

مواد شوینده سطوح را عاری از رسوب نگه می دارند و اسیدهای خورنده ای را که در اثر اکسیداسیون ایجاد می شوند خنثی می کنند. این مولکول ها پایه های شیمیایی هستند که از یک بستر قطبی و یک اکسید یا هیدروکسید فلزی تشکیل شده اند . ترکیبات فلزی-آلی فنولات کلسیم و منیزیم، فسفات، سالیسیلات و سولفونات ها در این ترکیبات توصیه می شود. مواد شوینده بیش از حد در روان کننده های موتورهای دریایی برای خنثی کردن مقادیر زیادی از اجزای اسیدی تولید شده توسط احتراق سوخت یا اکسیداسیون روغن استفاده می شود.

خاکستر (سوختن گونه های آلی فلزی) و ذرات دوده (عمدتاً کربن با سولفور جذب شده) از سوزاندن سوخت در موتورهای احتراق داخلی تشکیل می شود. پس از آن خاکستر می تواند در دماهای بالا بقایای ناخواسته ایجاد کند یا به سادگی روی سطوح رسوب کند. ذرات به وجود آمده رسوبی در روغن نامحلول هستند و میل ترکیبی بیشتری برای مولکول های مواد شوینده دارند. مولکول‌های افزودنی به سطح ذره می‌چسبند و آن را می‌پوشانند، بنابراین به‌عنوان پراکنده‌کننده عمل می‌کنند و از تجمع آن‌ها و ته‌نشین شدن آن‌ها به‌عنوان رسوب جلوگیری می‌کنند.

8- افزودنی های روغن موتور: پراکنده کننده

دیسپرس کننده ها  یا پراکنده کننده ها عمدتاً در روغن موتور به همراه مواد شوینده برای تمیز نگه داشتن سطوح موتور و عاری از رسوب استفاده می شوند. پخش کننده ها ذرات نامحلول دوده و پیش سازهای رسوبات موجود در موتور احتراق داخلی را به خوبی در روان کننده حتی در دماهای بالا پراکنده یا معلق نگه می دارند .

این ذرات معلق متعاقباً با فیلتر کردن روغن یا تعویض روغن حذف می شوند. بنابراین، پراکنده کننده ها آسیب به سطوح موتور و تشکیل رسوبات دمای بالا را به حداقل می رساند. به طور کلی، امروزه از پخش کننده های پلیمری و بدون خاکستر مانند آلکیل تیوفسفونات های پلیمری، آلکیل سوکسینیمیدها، استرها/آمیدهای اسید سوکسینیک و مشتقات بوراته آنها و همچنین کمپلکس های آلی حاوی ترکیبات نیتروژن استفاده می شود.

9-افزودنی های روغن موتور: بازدارنده خوردگی و زنگ زدگی

بازدارنده های خوردگی و زنگ زدگی مواد افزودنی هستند که با خنثی کردن اسیدها و تشکیل یک لایه محافظ، جذب شده یا به صورت شیمیایی روی سطوح فلزی، زنگ زدگی (خوردگی آهن و فولاد) و خوردگی را کاهش داده یا از بین می برند. جذب ترجیحی ماده قطبی بر روی سطح فلز، لایه محافظی را تشکیل می‌دهد که از رسیدن و حمله مواد خورنده مانند اسیدهای آلی به فلز جلوگیری می‌کند.

اینها معمولاً ترکیباتی هستند که جاذبه قطبی بالایی نسبت به سطوح فلزی دارند مانند سوکسینات‌ها، سولفونات‌های آلکیل خاکی، فنولات‌های فلزی، اسیدهای چرب، آمین‌ها و همچنین زینکدیتیوفسفات‌ها. برخی از این بازدارنده‌ها برای محافظت از فلزات خاص هستند. از این رو، یک روغن ممکن است حاوی چندین نوع بازدارنده خوردگی باشد.

10- افزودنی های روغن موتور: فشار شدید (EP)

افزودنی‌های فشار شدید برای کاهش اصطکاک، کنترل سایش و جلوگیری از آسیب‌های شدید سطحی در کاربردهای سنگین گیربکس و یاتاقان‌ها در دماها و فشارهای بالا مورد نیاز هستند. آنها همچنین به عنوان افزودنی های ضد خراش شناخته می شوند. آنها به صورت شیمیایی با سطوح فلزی واکنش می دهند تا یک لایه سطحی قربانی تشکیل دهند که از ایجاد دمای زیاد و متعاقب آن گرفتگی ناهنجاری ها در تماس فلز با فلز جلوگیری می کند.

علاوه بر این، آنها به صاف کردن سطوح بدنه قطعات کمک می کنند، زیرا این سطوح در هنگام تماس لایه تشکیل میدهند و بار به طور یکنواخت در سطح تماس بیشتری توزیع می شود، بنابراین شدت سایش را کاهش می دهد و روانکاری موثر را تضمین می کند. اثربخشی افزودنی‌های EP به واکنش‌پذیری و توانایی آن‌ها برای تشکیل آسان لایه‌های سطحی ضخیم در بارهای بالا و دمای تماس بالا که در تماس‌های مکانیکی ایجاد می‌شوند، بستگی دارد.

این افزودنی ها معمولا حاوی ترکیبات گوگرد و فسفر و ترکیبات کلر یا بور هستند. افزودنی‌های EP بدون خاکستر مانند دی‌تیوکاربامات‌ها، دی تیوفسفات‌ها، تیولسترها، فسفورتیوات‌ها، تیادیازول‌ها، آمین فسفات‌ها، فسفیت‌ها ممکن است در برخی کاربردها که کلر ممکن است باعث خوردگی شود ترجیح داده شود.