دستورالعمل ایمنی رعایت نکات ایمنی توسط پرسنل

کد کالا: D48

نام محصول علائم ایمنی : دستورالعمل ایمنی رعایت نکات ایمنی توسط پرسنل

کد کالا علائم ایمنی : D 48

* در صورت درخواست سایز سفارشی تابلو ایمنی برای شما مشتریان عزیز تولید خواهد شد.

* امکان اضافه شدن لوگو شرکت در گوشه کار بصورت رایگان امکان پذیر می باشد.

* قبل از تولید طرح هایی نهایی چاپ برای شما ارسال خواهد شد.

موضوع: دستورالعمل حفاظت و ايمني كاركنان

دستورالعمل هاي ذيل به عنوان مرامنامه اي نوشته شده است و مجموعه اي است از بايدها و نبايدهايي كه كاركنان آزمايشگاه مي بايست بدانند و بدان عمل كنند. بدون شك اين دستورالعمل اجرايي جزء لاينفك تعهدات تمامي كاركنان آزمايشگاه مي باشد.
باید کارکنانی که درسیستم بهداشتی درمانی کار می کنند، فرض نمایند که تمامی نمونه های بیماران آلوده به ویروس HIV و یا دیگر عوامل بیماری زا با منشاء خونی هستند.
استعمال دخانیات:
درتمامی بخش های فنی آزمایشگاه استعمال دخانیات (سیگار، پیپ و غیره) ممنوع می باشد. این مواد می توانند عامل مهمی جهت آتش سوزی در ارتباط باحلال های قابل اشتعال باشند. همچنین انتقال آنها از میز کار به دهان می تواند عنوان مخزنی جهت انتقال میکروارگانیسم ها و توکسین ها عمل نماید.
تماس دست:
باید از تماس دست با صورت، چشم، گوش، بینی و غیره خودداری کرد. همچنین باید از فرو بردن قلم در دهان، جویدن ناخن و نیز آدامس خودداری نمود.
خوردن غذا، آشامیدنی ها و غیره:
باید در تمامی بخش های فنی آزمایشگاه (مکان هایی که پوشیدن روپوش الزامی است) از خوردن غذا، آشامیدن و یا انجام سایر اعمالی که سبب تماس دست با دهان می گردد، اجتناب نمود.
نمونه های آزمایشگاهی (خون، ادرار، مدفوع، خلط و...) می تواند حامل بسیاری از عوامل بیماری زا باشد. این مواد که روزانه دربخش های مختلف آزمایشگاه ها جابجا می گردند و بعضی مواقع در یخچال های آزمایشگاه نگهداری می شوند، به عنوان یک منبع مهم آلودگی غذا و آشامیدنی ها تلقی می گردند.
به هیچ وجه نباید مواد غذایی را در یخچال بخش های مختلف آزمایشگاه نگهداری نمود.
باید یخچال های مخصوص مواد غذایی را در فضای آبدارخانه قرارداد. تنها با این روش می توان مطمئن شد که موادغذایی با نمونه های آزمایشگاهی در یک یخچال نگهداری نمی شوند.
استفاده از دستکش:
باید همیشه دستکش در اندازه های متفاوت و از مواد مرغوب و مناسب، در تمام بخش های فنی در دسترس باشد.
دستکش هایی از جنس لاتکس، نیتریل و یا وینیل، محافظت کافی را ایجاد می نمایند. دستکش هایی که از جنس لاتکس یا وینیل نازک تهیه شده باشند، محافظت کافی رادر مقابل سوراخ شدن بوسیله وسایل تیز، ایجاد نمی نمایند.
دستکش ها باید تا اندازه های تا مچ، آرنج و شانه در دسترس باشند.
نباید دستکش ها را هنگام انجام کار تعویص نمود، بلکه باید بعد از اتمام کار این عمل را انجام داد. (مگر اینکه آسیبی در آنها ایجاد شود). کارکنان آزمایشگاه باید اقدامات حفاظتی لازم را جهت جلوگیری از آلودگی محیط و پوست در مورد دستکش های آلوده انجام دهند.

جهت اهداف مختلف باید از دستکش های متفاوتی استفاده نمود، شامل:
*دستکش های لاستیکی یا چرمی که در هنگام کارهای سنگین، سرو کار داشتن با وسایل داغ و یا هنگام خالی کردن محفظه های محتوی مواد خطرناک استفاده می شود.
*دستکش های خانگی که جهت تمیز نمودن، شستن وسایل شیشه ای و ضد عفونی کردن مورد استفاده قرارمی گیرند.
*دستکش های جراحی (لاتکس) که در مواقع کار با خون، مواد خطرناک و غیره استفاده می شود.
*دستکش های پلاستیکی یک بار مصرف که در مواقع اضطراری مورد استفاده قرار می گیرند. (این گونه دستکش ها هیچگونه نقش حفاظتی را در مقابل میکرو ارگانیسم ها ایجاد نمی کنند).
دستکش ها نباید شسته شده و مجددا مور استفاده قرار بگیرند، زیرا از کیفیت و میزان نقش حفاظتی آنها کاسته می شود. اگر دستکش ها جهت استفاده مجدد با مواد شوینده و یا مواد ضد عفونی کننده شسته شوند ممکن است مواد شوینده سبب افزایش نفوذ مایعات از طریق سوراخ های نامرئی شده و یا مواد ضد عفونی باعث خراب شدن دستکش ها گردند. حلال های آلی سریعاً سبب آسیب دیدن دستکش های لاتکس گردیده، و بعضی از حلال ها دستکش های وینیلی را حل می نمایند.
می توان دستکش هایی مانند دستکش های لاستیکی خانگی را که استفاده عمومی داشته و ممکن است در تماس با خون بوده و یا جهت تمیز کردن و آلودگی زدایی به کار بروند، ضد عفونی و مجدداً استفاده نمود. اما اگر بریدگی، سوراخ یا بد رنگی در آنها مشاهده گردید، باید دور انداخته شوند.
دستکش ها را باید بعد از پوشیدن و قبل از کار از نظر نقایص مرئی بررسی نمود.
پوشیدن دو جفت دستکش هنگام اتوپسی و یازمانی که امکان آلودگی با خون و مایعات بدن (مثل کار در بخش اورژانس) وجود دارد، توصیه می گردد. بررسی ها نشان داده که آلودگی پوست در زمان استفاده از دو دستکش کمتر از زمان استفاده از یک دستکش اتفاق افتاده است. همچنین جراحان باید هنگام جراحی از دو دستکش استفاده کنند که در این حالت میزان سوراخ شدن دستکش داخلی کمتر از میزان سوراخ شدن هنگام استفاده از یک دستکش است. به هر حال هنگام استفاده از دو دستکش نیز باید حفاظت فیزیکی کافی رادر مقابل سوراخ شدن اتفاقی آنها بوسیله وسایل تیز مد نظر داشت.
گرچه بیشتر کارکنان آزمایشگاه از دستکش های لاتکس استفاده می کنند ولی حدود 6 تا 17 % افراد ممکن است به لاتکس حساسیت داشته باشند که درماتیت های تماسی آلرژیک درنتیجه وجود موادشیمیایی موجود در طی مراحل تولید لاتکس یا مواد دیگر دستکش ها دیده می شود. استفاده از دستکش های نخی و یا دستکش های بدون مواد شیمیایی معمولا از بروز درماتیت های آلرژیک جلو گیری می کند. جهت جلوگیری از تماس با پروتئین های لاتکس بای از دستکش های حاوی پروتین کم، دستکش های بدون پودر و یا دستکش های ساخته شده از جنس نیتریل، پلی اتیلن و یا مواد دیگر استفاده نمود.

استفاده از دستکش درمواد زیر الزامی است:
هنگام نمونه گیری، نقل و انتقال نمونه ها و انجام مراحل آزمایش و همچنین زمانی که دست ها با مواد آلوده، سطوح آلوده و یاوسایل آلوده در تماس هستند، ونیز در موارد تماس با بافت، خون، سرم، پلاسما، مایع آمنیوتک، مایع نخاع، ترشحات واژن مایع منی، مایع حاصل از شستشوی برنش، مایع سینو ویال، جنب، پریتوان، پریکارد، شیرپستان، و یا دیگرمایعات بدن که ممکن است با خون آلوده شوند، باید از دستکش استفاده نمود.
طبق توصیه (Center for Disease Control Prevention CDC) باید درموارد تماس با مخاط ویا فعالیت های آزمایشگاهی، استفاده از دستکش استریل ضرورتی ندارد. همچنین در فواصل تماس با بیمار جدید باید دستکش ها تعویض گردند.

عدم قرار دادن درپوش سرسوزن روی آن:
به هیچ وجه نباید به وسیله دست، سوزن های استفاده شده از سرنگ یک بار مصرف جدا گردد و یا درپوش سر سوزنی روی آن قرار گیرد. درمواقعی که ناگزیر به انجام این کار شدید، باید درپوش را روی یک سطح قرارداده و با کمک یک دست این کار را انجام دهید.

برداشت مایعات باپی پت:
هرگز عمل برداشت مایعات با پی پت را به وسیله دهان انجام ندهید. در این مورد دررابط با اهداف مختلف، وسایل متفاوتی جهت برداشت مایعات به وسیله پی پت وجود دارد.
همچنین نباید قطرات انتهایی نمونه با فشار زیاد خارج شود، زیراممکن است باعث ایجاد قطرات بسیار ریز یا آئروسل گردد.
شست و شوی دست:
مهم ترین اقدام پیشگیرانه و ایمنی، شستشوی مکرر دست می باشد. که باید همیشه صابون (ترجیحا صابون مایع) و مواد ضدعفونی کننده جهت تمییز نمودن پوست در دسترس کارکنان قرار گیرد.

شست و شوی دست ها در موارد زیر الزامی است:
*فورا بعد از تماس اتفاقی پوست با خون، مایعات بدن و یا بافت ها باید دست ها یادیگر نواحی پوست کاملاً ضدعفونی و شسته شوند. اگر تماسی با مواد آلوده از طریق پاره شدن دستکش ها بوجود آید، باید بلافاصله دستکش ها رابیرون آورد و دست ها را کاملاً شست.
* قبل و بعد از تماس با بیماران و یا تماس با نمونه های آزمایشگاهی
* بعد از اتمام کار و قبل از ترک آزمایشگاه
* بعد از در آوردن دستکش ها و یا قبل از آنکه دستکش جدیدی پوشیده شود.
باید قبل از خوردن، آشامیدن، سیگار کشیدن، آرایش کردن، تعویض لنزهای تماسی چشمی و قبل و بعد از توالت رفتن دست ها را شست. همچنین قبل از هر گونه فعالیتی که در آن دست با مخاط چشم ها یا خراش های پوست در تماس کامل است، شست وشوی دست با آب جاری و صابون توصیه می گردد. بهر حال استفاده از هر ماده شوینده استانداردی قابل قبول می باشد. در مناطقی که دسترسی به آب امکان پذیر نیست، می توان از ژل ها یا مایعات دارای پایه الکل استفاده نمود. می توان دست ها را با دستمال کاغذی تمیز کرده و سپس آنها را با کف های تمیز کننده شست نباید از محصولات صابونی که ممکن است سلامت پوست را به خطر بیندازد، استفاده نمود. استفاده از یک کرم دست مرطوب کننده، ممکن است التهاب پوست را که بوسیله شست وشوی مکرر دست ایجاد شده، کاهش دهد.
باید توجه نمود که بریدگی ها، زخم ها و جراحات پوستی ( اگزما ) با پانسمان غیر قابل نفوذ به آب پوشانده شوند.

شست و شوی چشم:
باید مخصوصا در بخش های که اسید، مواد سوزاننده، مواد خورنده و یا دیگر مواد شیمیایی مورد استفاده قرار می گیرند، جایگاه و محل ثابتی راجهت شست و شوی چشم در نظر گرفت. علاوه بر واحدهای ثابتی که اقدامات درمانی فوری را فراهم می نمایند، ممکن است از سیستم شست و شوی چشم که قابل حمل نیز می باشد، استفاده نمود. عملکرد این وسایل را باید هر هفته بررسی نمود تا از کارکرد صحیح آنها و پاشیدن آب مطمئن شویم. همچنین باید به طور مرتب محتویات این وسایل را از نظر خلوص شیمیایی و بیولوژیکی بررسی نمود.

محافظت از چشم و صورت:
باید در مواقع کار با موادسمی، مواد سوزاننده، مواد خطرناک شیمیایی و بیولوژی و یا هنگامی که امکان ترشح و یا پاشیدن خون و یا مایعات بدن وجود داشته و نیز هنگام تخلیه اتو کلاو و... از عینک های حفاظتی (حفاظ دار) و یا ماسک های چشم و صورت استفاده نمود.
استفاده از عینک های حفاظ دار مخصوصاً هنگام کار با مواد شیمیایی خطرناک نسبت به عینک های حفاظتی که روی عینک های معمولی قرار می گیرد، ترجیح داده می شود.
استفاده از ماسک ها و حفاظ هایی که از جنس پلاستیک شفاف بوده (مانند ماسک های جوشکاران) و تمام صورت و گردن را می پوشاند، توصیه می گردد. این ماسک ها جهت استفاده طولانی مدت مانند اتوپسی نیز مناسب بوده و به راحتی آلودگی زدایی می گردند.
لنزهای چشم مخصوصاً لنزهای نوع نرم (soft) می توانند حلال ها و بخار حاصل از مواد را به خود جذب نمایند. بنابراین استفاده از آنها در این موارد خطرناک می باشد. لنزهای تماسی باعث تجمع مواد فوق در محل قرنیه شده و در عین حال مانع خروج اشک می گردنند. در حالی که اشک، مواد فوق را بوسیله شست و شو ازچشم خارج می نماید. باید به کارکنان سفارش نمود که در این گونه بخش ها، لنزهای تماسی را به کار نبرند مگر اینکه از عینک های حفاظ دارو یا ماسک های صورت استفاده کنند.
لباس کارکنان:
معمولا کارفرما پوشش مشخصی رابرای کارکنان در نظر می گیرد. این لباس ها که جهت محافظت از آلودگی و کثیف شدن دیگر لباس ها پوشیده می شوند، شامل گان ها، کت های آزمایشگاهی، پیش بند، شنل و یا لباس های مشابه می باشد.
هنگام کار در آزمایشگاه همه کارکنان فنی باید حداقل از یک روپوش آستین بلند که جلوی آن کاملاً بسته شود و یا یک کت آزمایشگاهی بلند مدت با آستین های بلند که سر آستین آن کاملا بسته باشد، استفاده نمایند.
در مواقعی که مواد بسیار خطرناک و آلوده مورد استفاده قرارمی گیرند، می توان از پیش بندهای پلاستیکی یک بار مصرف یا روپوش یک بار مصرف غیر قابل نفوذ به مایعات نیز استفاده نمود که حفاظت کافی را در مقابل ترشح خون و مواد شیمیایی ایجاد کند. در مواقع استفاده از این پیش بندها، می توان از محافظ های آستین دارجهت حفاظت بازو استفاده نمود.
هنگام ترک محل های فنی و مخصوصاً حضور در محل های عمومی (آبدارخانه) باید روپوش را از تن خارج نمود. باید در فواصل زمانی مناسب روپوش ها راتعویض نمود تا از پاکیزگی آنها مطمئن بشویم. اگر این لباس ها با مواد خطرناک آلوده شوند، باید بلافاصله تعویض گردند.
کت های آزمایشگاهی آلوده، گان ها و... را باید در کیسه های مشخص و مناسب که غیرقابل نفوذ باشند، قرار داد و سپس در درجه حرارت مناسب و مدت زمان کافی شست تا از عدم آلودگی آنها مطمئن شویم. باید پوشش های یک بار مصرف بعد از استفاده طبق مقررات دور ریخته شوند.
نباید این گونه لباس ها را جهت شستشو از آزمایشگاه خارج نمو د (عدم انتقال به منزل و یا خشک شویی).
باید لباس های بیرونی در قفسه های شخصی مخصوص در بیرون از نواحی فنی آزمایشگاه قرار داده شوند.
باید توجه نمود که استفاده از روپوش آزمایشگاهی جهت نمونه گیری و خون گیری لازم است. در مواردی که کارکنان وظایفی رادر خارج از آزمایشگاه به عهده دارند (مواقعی که با بیماران سروکار دارند ممکن است برحسب مورد، نیاز به پوشیدن کت، روپوش آزمایشگاهی و غیره داشته باشند.

برنامه بهداشت و واکسیناسیون کارکنان:
باید برنامه واکسیناسیون، به خصوص در مورد بیماری هپاتیت B، تست پوستی در مورد مایکو باکتریوم توبرکولوزیس (جهت کارکنانی که با این ارگانیسم کار می کنند) و معاینات و آزمایش های دوره ای جهت کارکنان در نظر گرفته شود همچنین خانم های حامله و افراد مبتلا به نقص سیستم ایمنی نباید در بخش های خیلی خطرناک کارکنند. (به دستورالعمل واکسیناسیون و بهداشت مراجعه شود).

کفش ها:
کفش باید راحت و دارای کف لاستیکی باشد و تمام پا را بپوشاند هر گاه که احتمال ریختن مواد وجود دارد، باید روکش های یک بار مصرفی که در مقابل نفوذ مایعات، مقاوم می باشند، پوشیده شود. نباید از کفش های پارچه ای استفاده نمود زیرا مواد شیمیایی یا مایعات عفونی و آلوده را به خود جذب می نماید. استفاده از کفش هایی از جنس مواد غیر قابل نفوذ به مایعات مانند چرم و یا مواد مصنوعی، توصیه می گردد.

مو:
باید موها در پشت سر جمع شده و روی شانه رها نشده باشد. این عمل جهت جلوگیری از تماس آنها با مواد و سطوح آلوده و نیز پیشگیری از پراکنده کردن ارگانیسم ها در داخل محیط های کاری می باشد. همچنین باید دقت نمود که موها با وسایل در حالت حرکت مانند سانتریفوژ یا میکروتوم تماس نداشته باشد. باید در این موارد از پوشش های یکبار مصرف جهت پوشاندن موها استفاده نمود.

استفاد ه از جواهرات و زیورآلات:
نباید از جواهرات و زینت آلات به جز حلقه ازدواج (در مواردی که مغایرت با اصول ایمنی و بهداشت نباشد) استفاده نمود. چون ممکن است به وسایل گیر کرده و یا داخل مواد آلوده آویزان شوند.
آرایش کردن نیز در محیط فنی آزمایشگاه ممنوع می باشد.
ریش:
تمام اقدامات حفاظتی ذکر شده در مورد مو، باید در مورد ریش آقایان نیز در نظر گرفته شود. داشتن ریش بلند خطرناک است، زیرا ممکن است در داخل وسایل در حالت حرکت گیر کند. درضمن می تواند به عنوان یک منبع مهم آلودگی باشد. دراین موارد باید از پوشش های یکبار مصرف جهت پوشاندن ریش استفاده نمود. همچنین ریش بلند می تواند به عنوان یک مشکل مهم در استفاده از دستگاه های کمک تنفسی مطرح شود.

وسایل تیز و برنده:
باید در مواقع کار با وسایل تیزو برنده شامل سوزن ها، اسکالپل، شیشه های شکسته، نهایت دقت و احتیاط را به کار بست. باید در صورت امکان تمام وسایل تیز را با استفاده از روش های مکانیکی (مانند فور، که تیغه اسکالپل را برداشته و یا وسایلی که سوزن و اکوتینر را برمی دارد) جابجا نمود.
نباید سوزن های استفاده شده، قیچی و بریده، خم و یا شکسته شود باید فوراً وسایل تیز را در محفظه های مقاوم مخصوص ترجیحاً ظروف ایمنی (Safety Box) قرار دارد و آن محفظه ها را نیز قبل از اینکه بطور کامل پر شوند، مطابق براصول صحیح دفع نمود. (به دستورالعمل دفع صحیح مواد آلوده مراجعه شود).

وسایل و دستگاه های کمک تنفسی:
باید وسایل کمک تنفسی مناسب در دسترس کارکنان باشد تا آنها را در مقابل تنفس مواد آلوده، گرد و غبار مضر، میکرو ارگانیسم ها، گازها و بخارات مضر حفاظت کند. مخصوصاً در مواردی که کنترل فنی مناسبی برای جلوگیری از ورود این مواد خطرناک انجام نشده است، و یا اقدامات کافی نبوده و یا اینکه نمی توان وجود این مواد خطرناک را بوسیله حواس درک نمود.
در موارد ضروری وسایل مختلفی مانند ماسک های گرد و غبار، ماسک های گاز، و... و نیز وسایل پیشرفته ای مانند وسایل کمک تنفسی با ذخیره هوای زیاد، ممکن است مورد استفاده قرار گیرند.
افرادی می توانند از این وسایل استفاده کنند که از نظر وضعیت جسمانی قادر به تنفس بوسیله وسایل مذبور بوده و در این زمینه آموزش های لازم را دیده باشند.
در مواردی که ماهیت ماده خطرناک از نظر تنفسی مشخص نبوده و یا مقدار اکسیژن کمتر از 19.5% باشد و یا توان وجود این مواد خطرناک را به وسیله حواس درک نمود، باید از وسایل تنفسی مجهز به کپسول اکسیژن با فشار مثبت استفاده شود که در اینگونه وسایل ارتباط تنفسی با فضای بیرون قطع می شود.
باید وسایل تنفسی مانند کیسه های مخصوص احیاء و نیز کیسه های پلاستیکی یک بار مصرف مخصوص تنفس دهان به دهان د منطقی که ممکن است نیاز به احیاء باشد، نگهداری و در دسترس قرارگیرد.
در موارد کاربرد روش های حفاظتی تنفسی، باید منطبق بر استانداردهای موجود، انتخاب وسایل، روش استفاده تمیز کردن و نگهداری، ارزیابی کارآیی و آموزش های لازم دراین زمینه به صورت مکتوب در دسترس بوده و نگهداری شود.

دوش اضطراری: